Bursa’nın Yenişehir ilçesinde doğdum. 2,5 yaşında iken devlet memuru olan babamın görevi ve tercihi nedeni ile Aydın’ın Kuşadası ilçesine taşınmışız.

İlkokulu Kuşadası Yedieylül İlkokulunda okuduktan sonra ilk ve ortaokulu yine aynı yerde Kuşadası Kaya Aldoğan Lisesinde okudum.

Çok sevdiğim Ege’mden ilk kez 17 yaşında iken Gazi üniversitesi Tıp Fakültesini kazanarak doktor olmak üzere ayrıldım. Orta Anadolu’nun bozkırına ve soğuğuna onca yıl boyunca alışamadım. Kar ile ilk kez Ankara’da tanıştım. Ve karın yağdığı ilk gün  toplu taşıma aracı belerken otobüs durağında böyle bir soğuk olamaz diye ağladım. Çok değerli hocalardan doktorluk sanatını öğrendim. Çok stresli, çok yorucu, çok uykusuz ama bir o kadar da bir mesleği dantel gibi öğrenmenin heyecanı ile geçen yıllardı.

Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesinden mezun olduktan sonra Tıpta Uzmanlık Sınavı’na hazırlanırken pratisyen hekimlik için Kastamonu İnebolu ilçesine tayin oldum. Ülkemde bu kadar güzel ormanlar ve bu kadar güzel yerler olduğunu ilk kez o zaman gördüm. Meslek hayatımın en güzel anılarını orada yaşadım diyebilirim.

Bir yıl sonra Tıpta Uzmanlık Sınavı ile mezun olduğum üniversitem olan Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesinin Radyasyon Onkolojisi bölümünü kazandım. Üç yılda uzmanlığımı almıştım ama tüm eğitimlerim boyunca çocuk doktoru olmayı hayal etmiş biri olarak mutlu değildim. Onkoloji bölümünde çalışmak bana çok travmatik gelmişti. 15 yaşında beyin  tümörü olan bir hastamızın tedavisindeki çaresizliğimiz ve kendimi anne ile ağlarken bulmam bu mesleği devam ettiremeyeceğimi anlamamı sağladı. Ben tüm eğitim hayatım boyunca hayalini kurduğum mesleği yapmalıydım; çocuk doktoru olmalıydım.

Gazi Üniversitesi Radyasyon Onkoloji bölümünün dönem başkanı değerli hocam Prof. Dr. İbrahim  Egehan’a bu kararımı söylediğimde bana; “Sibel, çocuk doktoru olmak için harcadığın süre ve emekte bu bölümde doçent olursun, tüm hocalarının ortak kararı senin burada kalman ve akademisyen olmandır”  dedi. Ama bu cümle bile fikrimi değiştiremedi. İçimdeki ses “hayallerine yürü!” dedi.  Radyasyon Onkolojisi uzmanı diplomamı alarak bölümden ayrıldım ve hayallerime yürüdüm.

Radyasyon Onkolojisi sınavımdan 2 gün sonra daha önce Tıpta Uzmanlık Sınavına girerek kazanmış olduğum Kocatepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Bölümünde asistanlık eğitimim başladı. 5 yıl sürecek zorlu bir eğitim süreci başlamıştı.

Çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanı olarak mecburi hizmet nedeni ile Muş’un Bulanık ilçesine gittim. Ben Ankara’nın soğuğunda boşuna ağlamışım, onu orada anladım. -40⁰C’yi bile yaşadım. Köyleri ile beraber 100.000 nüfuslu bir ilçede tek çocuk doktoru çalıştım. Hocalarımdan öğrendiğim bilgilerin ne kadar değerli olduğunu orada gördüm. Gençlik enerjisi ile gece gündüz hastanedeydim. Çalışma sürem 1.5 yıl sürdü.

Manisa Gördes Devlet Hastanesi ve sonrasında yine devlet yolu ile geldiğim, şu an ki adı ile Derince Eğitim ve Araştırma  Hastanesi Ali Kahya Yerleşkesinde birer yıl çalıştım.

Bir yılın sonunda Özel İzmit Konak Hastanesinden gelen teklifi değerlendirerek, sanırım devlete olan borcumu da ödediğimi düşünerek, devletten istifa edip Özel İzmit Konak Hastanesine geçtim. Burada da 5 yıl  çalıştım.

Sonrasında 4,5 yıl da VM Medikal Park Hastanesinde çalıştım.

Yaklaşık 10 yılık özel sektör deneyimim sonunda hastalarımın da ısrarı ile kendi kliniğimi açtım. Böylelikle çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanlığımdaki hayalimi de gerçekleştirmiş oldum.

Çok sevdiğim mesleğimde değerli çocuklarımızın sağlıklı büyümelerini izlerken, onlara fayda sağlamanın mutluluğu ve gururunu yaşamaktayım.

Sevgi ve sağlıkla kalın