Anne ve babalar çocukları ile neden birebir vakit geçirmeli?
Bir çocuğun ebeveynleri ile en çok vakit geçirmek istediği dönem çocukluk dönemidir. Çocukluk döneminin bitmesi ve ergenliğin başlaması ile birlikte vakit geçirmek istediği kişi anne-baba yerine arkadaşları olmaya başlayacaktır. Bu nedenle anne-baba ile vakit geçirmek istedikleri dönemi kaçırmamak ve iyi değerlendirmek önemlidir.
Toplumsal yapımızın değişmesi ile birlikte annelerin de çalışma hayatına atılması ve hatta yoğun çalışması ebeveynlerin çocukları ile geçirdikleri sürenin giderek azalmasına yol açmıştır.
Önceki toplum yapımızda çok çalışan baba olup, anne evde çocukların bakımı, onlarla oyun oynamak, parka götürmek gibi görevleri üstlenirdi. Elbette ki bu durum bir çocuğun her iki ebeveyni ile vakit geçirmesi kadar etkili değildi. Ama kısmen de olsa çocuk en azından bir ebeveyni ile oyun kurar ve anne kısmen de olsa babanın yarattığı boşluğu kapatırdı. Annelerin iş yaşamına atılması, şehir hayatının bir gereği olarak çocukların sokağa çıkamaması ve bütün günü bazen bir bakıcı bazen de bir anneanne ya da babaanne ile evde geçirmeleri ve kendi ebeveyninin çocuğa ayırdığı sürenin giderek azalması çocuğun kendini ihmal edildiği ya da değersiz görüldüğü hissine yaşamasına neden olabildi.
Çocuk bütün gün evde anne ve babayı beklerken; anne ve baba işten yorgun gelip kendine vakit ayırma ve dinlenme yolu arar oldu. Bir tarafta sürekli kendisi ile oyun oynanmasını isteyen çocuk; diğer tarafta çocuğunun kendisini rahat bırakmasını isteyen ebeveyn. Birçok ebeveyn çocuğunu oyalamanın yolunu ekranda buldu. Bu durumun çocuklara olumsuz dönüşü ekran bağımlılığı, sanal otizm, hiperaktivite dikkat eksikliği (tüm dünyada en sık nedeni halen 2 boyutlu ekran olarak kabul ediliyor), konuşmanın gecikmesi, kendini ihmal edilmiş ve değersiz hissetme duyguları oldu.
Oysa bir çocuğun sosyal anlamda anne ve babaya en çok ihtiyaç duyduğu dönem çocukluk dönemidir. Ve bu dönem bu senaryoda kaçırılmış olur.
Ebeveyni ile vakit geçiren çocuk ebeveynini rol model alır, duygusal ve sosyal açıdan gelişimine katkı sağlar. Kendini değerli ve önemli hisseder.
Tercih edilmesi gereken oyunlar çocuğun yaşına göre tavla, saklambaç, oyun hamuru, puzzle, yap boz tarzı oyunlardır. Çocuk oynamak istemediği oyuna zorlanmamalı. Kendisini geliştirecek olan oyunlardan biri çocuğun tercihine bırakılmalıdır.
Oyun oynandığı esnada çocuğa sarılmak, sevgi ile dokunmak, başını okşamak, öpmek, oyun esnasında onunla muhabbet etmek konuşmak geçirilen sürenin kalitesini arttırır. Çocuğu duygusal anlamda daha çok doyurur.
Anne çalışsın ya da çalışmasın genel öneri günde en az 1 saat anne-çocuk-baba üçlüsü şeklinde oyun oynanması şeklindedir. Bu 1 saatin bile çocuğun gelişimi ve kendini değerli hissetmesi üzerine çok olumlu etkileri vardır.
Ebeveynin çocuğuna ait birebir zamanların dışında günlük yaşam içinde evde yapılan birtakım işlere çocuğunu ortak etmesi de onunla kaliteli vakit geçirmenin bir diğer yoludur.
Örneğin anne evde mutfakta çalışırken çocuğuna bana soğanı getir vs gibi minik görevler vermesi. Sofra kurulurken baba ve çocuğun beraber sofrayı kurması ve bu esnada birlikte şarkı söylemeleri gibi …
“Anne-babası ile vakit geçiren çocuk kendini değerli ve önemli hisseder”
Bunu yapan anne-baba çocuğuna çocukluk dönemine ait güzel anılar bırakırken kendini değerli ve önemli hisseden hayattaki kararlarını da bu duygu ile alan doğru kararlar verebilen bir birey yetişmesini sağlar.
